Patiklinin Kaleminden

  Bir adım sessizliği Sensizliğin muzdaribi olmuş yürek yolcuğu benimkisi Düşümde okadar yakınsınki bana Ellerin benim Gözlerin benim Saçlarını okşayan benimm Kuru dudaklarını ıslatan benim Gülüşündeki cennet benimm evim Alaca karanlık Uyanışı sanki gözlerim Yoksun Koca bir boşluk oluşmuşcasına Umuduna Sahipsiz heceler misali bir mısrana konarcasına Hasretim sana Öyle işte . . . Murat Özçelik . . .

Yaşasaydım aranızda olacaktım Yaşasaydım sen ağlamıcaktın anne Kahpe bir kurşun alnımdan vurmasaydı Sizin gibi bayrak sallıcaktım Meydanlarda omuz omuza yürüyecektik Tıpkı serin bir sabah her şey vatan için diyerek Dağlara yürüdüğümüz kardeşlerim gibi Sinoplu teğmen Arif gibi Diyarbakırlı Mehmet gibi Urfalı İbrahim Trabzonlu Dursun Yozgatlı Rıza gibi Omuz omuza yürüyecektik Vatan için vatanım için O kahpe kurşun alnımdan vurmasaydı Sana mektup yazacaktım anne Ağrılı hasanı anlatacaktım sana Annesi ellerine kına yakıp git oğul demiş Eğer o çapulcu sürüsünden korkarsan Sütümü emeğimi haram ederim demiş Hasan korkmadı anne Dağlar soğuktu silahlar ellerimize yapışıyordu Ama hasan üşümedi anne vuruldu düştü yere Teğmenim toprağa baktı Urfalı vuruldu bayrağa baktı teğmenim Adanalı vurulduğunda bir…