Patiklinin Kaleminden

    “A?z?yla ku? tutsa da sevemedi?im insanlar var benim! Bir de can?ma okusa bile sevmekten vazgeçemediklerim..”  

A?K ÇEMBER? ?çimi çekti?im anda en yak?n?mda / Bir ya?mur ya?sa da beraber ?slansak / Bir tutam a?k serpseler yeniden kayna?sak / Seni ansam, sonra kolun koluma de?se.. Bir gece olsa da birlikte uyusak / Ah çekmem yast???mda kalsan / Kokun yetmez, yaln?zl???ma bulan?r can?m? s?kar her an / Sen kalsan, bir tek sen kansan.. Yanarak geçelim a?k çemberinden / Her bir yerimiz yara bere / Uyand?ran? olmayan uykulara dalsak / Ayn? yalana (beraber) birlikte inansak / Ayn? sabahlara uyansak / Bir ç?kagelsen de yeniden “biz” olsak!!! SÖZ – MÜZ?K: SEL?M O?UR

  Lâ tahzen… Üzülme!Üzülebiliyorsan bir kalbin var demektir. Kalpsizler üzül(e)mezler ki. Ne mutlu sana ki, üzülebiliyorsun. Dokunan var demek ki kalbine. Ya dokunulmasayd? kalbine. Ya hüznün gönül topra??n? karmas?na izin verilmeseydi. Demek ki gözden ç?kar?lmad?n. Demek ki sen hâlâ bir umut tarlas?s?n. Üzülme! Üzülüyorsan, Biri var ki c?l?z varl???n? dü?tü?ü çamurdan kald?rmak istiyor. Onun için dokunuyor kalbine. K?ymetini bil ki, üzmeye de?er görüyor seni. Hüzünlerin kalbinin topra??n? allak bullak ediyorsa, sen ekilmeye lay?k bir topraks?n demektir. Kayg?lar?n vuru?uyla tuz buz oluyorsa ta? kat?l???nda büyüttü?ün güvencelerin, yar?lan gö?süne umut fidanlar? dikiliyor demektir. Üzülme! Yüzün yerde geziyorsan, ellerin boynuna sar?l? ise, içini ?s?tacak haberlerin mürekkebi daml?yor olmal? ömrünün defterine. Kar ya??yorsa güvendi?in…

Tohumunu ekemedi?im, filizlendiremedi?im Bir dostlu?a do?dum Güne?ini do?duramad???m, ya?murunu ya?d?ramad???m Bir sevgiye açt?m gözümü O vard? hep olacakt?… Beyaz bir perdenin ard?nda, tam bir muamma Tan?mad???m bilmedi?im bir dost… Ötelerden,uzaklardan.. Kalbim dirildi bu evrelerde… Vicdan?m?n ayd?nl???nda ya?ad?m erdemi Bir çiçe?i koklad?m, bir kelebe?e gülümsedim Ku? sürülerinin kanat seslerinden bir senfoni dinledim Yüre?imde ki kötü ses susmay? ö?rendi… al?nt?..