Ezberindeki talihsiz kader

Ezberindeki talihsiz kader

Bunu sana ben,
bir ak?am?n
ya?muru esir ald??? penceremin bu?usunda resimledi?im ad?n? seyrederken yaz?yorum.
Gözlerimin içinden geçen, ama söylendikçe eskiyen, bir ?ark?n?n nakarat?ndan susarak yaz?yorum.
Zil zurna bir oda ve litreler dolusu ?arap üzeri ?iir; yar?s?n?n tükenmi? oldu?una bakma, yaralanarak yazmaya al??k?n?m ben, hele de beni okuyan sensen, bak; daha uzun bir ömür var önümüzde demek kar etmiyor..
Her gün, biraz daha azalan,
parça pinçik edilmi? bir ya?am?n k?y?s?nday?m ben., Ha dü?tüm ha dü?ece?im vaktim az.

Ama yine de gidene kadar okuyaca??n
en son yazan ben olmal?y?m…
Ama diyorum ya;
bu yaz?y? sana ben, bir zihin felcinin e?i?inden yaz?yorum.
Burada düzen arama.

Dinle, s?n?r?n hangi yakas?ndas?n bilemedim ama,sava??n? b?rak?p kulak asmal?s?n bana.
A?z?n?n al??ageldi?i üzere bir aptal?m ve ötesinde, belki itiraf edemediklerinin bir toplam? olarak, koca bir yalan?m içimden “bilirim, öyleyim” diye yan?tlad?m.
Ama de?ilimdir, bunu herkes bilir;
‘?uur’ yükünün anlam?n? yakalad???m gün ölçüyü özgür b?rak?r?m Ölçüsüz içer, ölçüsüz sever, sayar, korurum, bir neden yokken a?lar, her yer nedenken susar, bazen m?z?ka çalar, durmadan ?iir yazar?m.
Ben bir sokak sanatç?s?y?m,
iki dinler, bir yazar?m;
gece tek telli ba?lamas?yla
ölesiye sololar çalan bir sevda yoksa soka??mda, gezegenin en az?l? anar?isti kesilirim.
Ben bir anar?istim, bunu da bilmelisin…
Ama soluk borumdan içeri girmeye görsün mavi deniz kokusu, iki yüz elli promil a?kla kar??t???nda tüm huysuzlu?umu saniyesinde topra?a gömerim.
Kafka ve Kundera ve Fante ve di?erleri; gözlerim dolana dek hepsine söverim ve de zekam yetiyorsa seni kand?rmaya, bile?inden kavrad???m sokaklara sürüklerim.
Gözlerin yanar, saçlar?n dökülür,;
sesini rendelerim kentin tüm kör kö?e ba?lar?nda.

Bilirsin, ben tehlikeliyim,
be? duyunun be? türüyle ya?ar?m ve ötesini dü?lemeye kalkarsan e?er, dü?lerine girer ve tüm kurgular?na tecavüz ederim.
Dudaklar?nda biriken tüm sözcükleri elimin tersiyle oraya hapseder, içlerinden seçtiklerimi parmaklar?m?n aras?ndan salarak teker teker birbirine zincirler, her seferinde ho?uma giden cümlelerini dinlerim.

Tan?rs?n beni,sadece kendime, merhametsizim, gitmek istersen, nereye olursa olsun yolcu ederim.
Ama anlamal?s?n,
Umursamaz de?ilim; gezegenin en duyars?z ülkesinin, en vurdum duymaz ?ehrinde dahi umursamaz olmay? beceremedim.

Sana dair ne varsa,
o a?k dedi?in gözlerinle bakacaksa,
neleri duyup, neleri ya?ayacak ve tadacaksam, hepsiyle y?llar öncesinde ama pe?inen ve ebediyen hemhal olmu? gibiyim.

Seni ezberledim ve zihnimin tüm ç?kmaz sokaklar?na robot resmini ili?tirdim.
Rastlad???m yerde geri bas?yorum, anl?yor musun?
Her akl?ma geldi?in yerden tüyüyorum;
çünkü ben do?du?un ve öldü?ün topra??n kokusunu ta??yorum.

Kaderinin bir bilmeyeni olarak,
duvar?nda as?l? duruyor olman?n ne demek oldu?unu tahmin edebiliyorum.
Çünkü kaderimin bir bilmeyeni olarak senin, as?l? durdu?un kald?r?m diplerinde volta at?yorum.
Çünkü durdu?umda kendimden ba?ka gölgem dahi kalmayacak biliyorum.

Ve ba??ma musallat olan bu üçüncü s?n?f katil, al?nyaz?s? denen ?ey, kötü; fark?nday?m.
gün geldi?inde beni kevgire çevirip
çukuruna ataca??n? biliyorum; ürküyorum.

Bu yaz?y? sana ben,
çirkinli?imin diplerine kazd???m tünellerden yaz?yorum.
Çünkü bilirsin, ucubeli?in ve yüksek güzelli?in lanetleri ikizdir, seni anlayabilmenin tek yolu, susarak kazaca??m kaçak tüneldir.
I???? az ve havas? bas?kt?r,
ama ne ne ac?d?r ki, tüneli a?abilenlerin hepsi ast?m hastas?d?r.

Kaderine vak?f olmam?n verdi?i s?k?nt?y? beceriksizli?imin itiraf? dindirecekse e?er, hakikaten vas?fs?zl???n doruklar?nday?m.
?lkokulda ya??tlar?m a, b, c, d, e diye giderken, ben alt alta “a” diye s?ralard?m, jenerasyonumun en esasl? a?k mektubunu dokuz ya??nda yaz?p muhatab?m?n annesi taraf?ndan yakaland?m, yakla??k bir sene sonra, annemden a??rd???m parayla kendime delik bir su tabancas? ve kuzenime koca bir bebek sat?n ald?m, o ak?am yuttu?um ac? biberi hala a?layarak an?msar?m,

Ya??tlar?m test çözerken ben günlük karalad?m..
?iir yazd?m.
Hep inand?m a?ka..
Var dedim,
ne insandan,
ne a?kdan hiç umut kesmedim.

Bu yaz?y? sana ben,
insan ömrünün en önemli yol ayr?m?n?n gölgesinden yaz?yorum.
Bu gecenin omuzlar?ndan tutarak diyorum ki; incitme beni.
Kambur girdi?i hayat?, kambur tamamlayan bir kad?n?n ezberindeki bu talihsiz kaderin, ?errimden muaft?r.
Diledi?in an git benden.
Tanr?ya ra?men hakk?m helaldir.
Çünkü sana solu?undan daha h?zl? s?z?yorum, çünkü; seni çok seviyorum..

Elif Y?ld?z K?ratl?