Gerçek özgürlük-Do?an Cücelo?lu
Çocuk yeti?tirenlerin okumas? dile?iyle:
“Yirmi alt? ya??ndayd?m. Amerika’ya yeni gitmi?tim. Osgood’un ara?t?rma asistanl???n? yap?yorum. Ayn? odada, John ve Gary ad?nda iki asistan daha var. Bir cumartesi günü ofise gitti?imde, hal?n?n üstünde emekleyen bir o?lan çocu?u gördüm. Gary o?lunu getirmi?ti. Herkes kendi i?ini yap?yordu, ben de masama oturdum, çal??maya ba?lad?m. Odada oldukça alçak me?in bir koltuk vard?. Fark etti?imde, çocuk ona ç?kmaya çal???yordu. Bir baca??n? at?yor, tutunuyor ama bir türlü koltu?a ç?kam?yordu. Çocuk bunu dört be? kez denedi. Baba bir yandan çal???rken bir yandan göz ucuyla o?lunu takip ediyordu. John ise hiç ilgilenmiyordu; tamamiyle kendi i?iyle me?guldü. Çocuk yine deneyip ç?kamay?nca yerimden kalkt?m, çocu?un koltuk altlar?ndan tuttum. ‘Hoppa!’ dedim ve onu me?in koltu?un üstüne b?rakt?m. Çocuk hiç beklemiyordu, önce ?a?alad?, sonra koltu?un üstünde öyle kalakald?.
O zaman bilmiyordum, ama ?imdi biliyorum, benim anlam çerçevem içinde o küçük çocuk benim ye?enimdi, ben de onun amcas?. ?çinde büyüdü?üm kasaban?n anlam çerçevesi o çocukla aram?zdaki ili?kiyi öyle tan?mlam??t?. Ye?enim koltu?a ç?kmaya çal???yordu ve amcas? olarak ona yard?m etmek bana dü?erdi. Çünkü babas? Gary ve amcas? John bir ?ey yapmaya pek niyetli gözükmüyordu!
Vazifesini yapm?? bir amcan?n mutlulu?u içinde gülümseyerek Gary’e bakt?m. ‘Neden yapt?n?’ diye sordu. Vazifesini yapm?? bir amcan?n rahatl??? içinde, ‘Ç?kmaya çal???yordu’ dedim. Gary, ‘ben de biliyordum ç?kmaya çal??t???n?, sen niye yapt?n?’ diye üsteledi. ?a??rd?m ve sinirlendim. ?çimden, bu Amerikal?lara iyilik yaram?yor, diye dü?ündüm. Ama merak etmekten de kendimi alam?yorum. Sonra sordu, ‘Sen ne yapt???n?n fark?nda m?s?n?’ ?çimden yine sinirlendim. ?stanbul psikolojiyi bitirmi?, iki y?l asistanl?k yapm??, ayd?n bir insand?m. Ne yapt???m?n fark?nda olmayacak biri de?ildim. ‘Bak’ dedi, ‘Çocuk koltu?a ç?kaca??na inan?yordu. Belki yar?m saat, belki bir saat u?ra?acakt? ama eninde sonunda ç?kacakt?. Öyle ucundan tutmuyordu, ç?kaca??na inanm?? biri olarak, kedi yavrusu gibi tutunmu?tu. B?rakmayacakt?, deneyecek, deneyecek, en sonunda ç?kacakt?. Ç?k?nca dönüp bana bakacakt?. Ben de ona, ç?kt?n, diyecektim. Sonra inecekti, yine u?ra?acakt?, bir saatte ç?kt???n? belki yirmi dakikada ç?kacakt?. Bugün bütün gün onunla u?ra?acakt? ve belki de be? dakikada ç?kar hale gelecekti. Bu onun bugünkü zaferi olacakt?. Sen onun zaferini çald?n!’
Öylece bakakald?m. Bu hayat?mda hiç unutmayaca??m bir ders olmu?tu bana..”
Biliyor musunuz, iki hafta sonra Gary’e sordum. Neden sadece ‘Ç?kt?n!’ diyecektin? Neden ‘Aferin sana o?lum, alk?? alk??’ de?il? Verdi?i cevab? hiç unutmayaca??m: ‘Ben zaferine sadece tan?k olurum, onun benden aferin almak için ba?ar? pe?inde ko?mas? do?ru de?il. Kendisi için ba?ar?r ama benim bildi?imi, gözledi?imi, tan?k oldu?umu bilir!”
Do?an Cücelo?lu – Gerçek Özgürlük