Üç ki?i giyotinle idama mahkûm olur.
Bunlardan biri papaz, biri hâkim, biri de fizikçi…
*?dam sehpas?na ilk papaz ç?kar?l?r. Ba??n? giyotinin alt?na yerle?tirir ve sorarlar:
– Son sözün nedir?
Der ki:
– Ben Allah’a inan?yorum, O beni kurtaracakt?r. Allah… Allah… Allah…
Giyotini indirdiklerinde boynuna birkaç santim kala giyotin durur. Halk ?a??r?r ve hep bir a??zdan ba??r?r:
– Onu serbest b?rak?n; Allah sözünü söylemi? ve onu korumu?tur.
Böylece papaz idam edilmekten kurtulur… *S?ra hâkime gelir, ona da sorarlar:
– Demek istedi?in en son söz nedir?
Der ki:
– Ben papaz gibi Allah’a inanm?yorum. Ama adalete güveniyorum. Adalet… Adalet… Adalet…
Giyotini indirirler, giyotin hâkimin de boynuna birkaç santim kala durur…
Bunun üzerine insanlar tekrar ?a??r?r ve ba??r?rlar:
– Adalet sözünü söyledi, onu serbest b?rak?n.
Böylece hâkim de boynunun kesilmesinden kurtulur…
S?ra fizikçiye gelir. Ona da
– Son sözünü söyle derler
Der ki:
– Ben ne Allah’a inanan bir papaz?m, ne de adalete güvenen bir hâkim.. Bildi?im tek ?ey ?udur: Giyotinin ipinde bir dü?üm var ve o dü?üm giyotinin tam inmesine engel oluyor.
Görevliler giyotini kontrol edince gerçekten de bir dü?üm oldu?unu görürler. Dü?ümü aç?p tekrar b?rak?rlar, böylece fizikçinin ba?? bedeninden kopar..
Toplumdaki “dü?ümler” ve sorunlara i?aret edip gerçekleri söylemenin ac? sonuçlar? olabilir!..
Gerçe?e talip olanlar, bedel ödemeyi göze almal?d?r..
Al?nt?