Lâ tahzen…
| Lâ tahzen… |
| Üzülme!Üzülebiliyorsan bir kalbin var demektir. Kalpsizler üzül(e)mezler ki. Ne mutlu sana ki, üzülebiliyorsun. Dokunan var demek ki kalbine. Ya dokunulmasayd? kalbine. Ya hüznün gönül topra??n? karmas?na izin verilmeseydi. Demek ki gözden ç?kar?lmad?n. Demek ki sen hâlâ bir umut tarlas?s?n. Üzülme! Üzülüyorsan, Biri var ki c?l?z varl???n? dü?tü?ü çamurdan kald?rmak istiyor. Onun için dokunuyor kalbine. K?ymetini bil ki, üzmeye de?er görüyor seni. Hüzünlerin kalbinin topra??n? allak bullak ediyorsa, sen ekilmeye lay?k bir topraks?n demektir. Kayg?lar?n vuru?uyla tuz buz oluyorsa ta? kat?l???nda büyüttü?ün güvencelerin, yar?lan gö?süne umut fidanlar? dikiliyor demektir. Üzülme! Yüzün yerde geziyorsan, ellerin boynuna sar?l? ise, içini ?s?tacak haberlerin mürekkebi daml?yor olmal? ömrünün defterine. Kar ya??yorsa güvendi?in da?lara, yar?n?n ovalar?nda rengârenk çiçeklerin olacak demektir. H?rç?n f?rt?nalar sars?yorsa sevinçlerinin zirvesini, rüzgârlar dövüyorsa umudunun yamaçlar?n?, bir yüce da?s?n sen demek ki, az bekle, ete?inden serin p?narlar akmaya ba?layacak demek ki… Üzülme! Üzülüyorsan, ??maramazs?n. Kibrin kirli tuza??na dü?emezsin. Kendini be?enmi?li?in çamuruna dola?maz ayaklar?n. Uzak geçersin isyanl? yollardan. Heveslerinin ard? s?ra dü?üp nisyan uçurumlar?n?n ba??na sürüklenmezsin. Seni Biri yak?nl???na ça??r?yor demek ki… Gözden ç?karmam?? olmal? seni. Üzülme! Üzülüyorsan, bir kutlu teselli kap?s?n?n önünde bekletiliyorsun demektir. Gözlerini kald?r vefas?z dünyan?n e?i?inden. Gönlünün elinden ç?kar sebeplerin bo? avuntular?n?. Umudunu kes sahte doymalardan. Yüre?ini küstür co?kulardan. Kap? aç?ld? aç?l?yor demektir. Üzülme! Üzülüyorsan, kaybedece?in bir ?eyler var demek ki… Kaybedece?i bir ?eyi olanlar çoktan kazanm??lard?r. Eline geçmeyenleri saymakla tüketme nefesini, elindekileri saymaya ba?la. Hepsini saysan bile, nefesini saymaya nefesin yetmeyecek demektir. Bak i?te zenginsin. Üzülme! Seni bir “??iten” var. Seni senin kendini bile sevmenden önce O sevdi seni. Senin kendini bile bilmedi?in unutu? kuyular?ndan çekip ç?kard? seni. Çekti?in ac?lara habire me?gul çalan telefonlar gibi kör ve sa??r de?il O. Yüre?inin her yang?n?na O yeti?iyor. Ayr?l?klar?na ve s?k?nt?lar?na metal so?uklu?undaki plazalar gibi umursamaz de?il O. Yitirdiklerinin hepsini sana iade edece?ine söz veriyor. Sevdalar?na ve özlemlerine çok seçenekli s?nav kâ??tlar? gibi tats?z ve tuzsuz formüller sunmuyor. Seni herkesten çok anl?yor, seni senin kendini dü?ündü?ünden çok dü?ünüyor. Gözya?lar?nla imzalayas?n istiyor yakar??lar?n?. Bir ebedî çerçevenin içinde, gösteri?siz bir kullukla foto?raflamak istiyor seni. Da??l?p giden ömür k?r?nt?lar?n?n aras?ndan s?cac?k bir kardelen ümidi dev?iresin istiyor. Keyfinin çatlak kabuklar?n?n aras?ndan sonsuz teselli p?narlar? ak?tmak istiyor. Üzülme! Varl???n?n tenine çiziktir her hüzün. Varl???ndan haber verir üzüntün. Hat?rlar m?s?n, bir zamanlar hat?rlanmaya de?er bir ?ey bile de?ildin? Hiç umursanmadan çöpe at?labilecek kirli bir su iken sen, yüzüne bir tek O bakt?. Kimselerin aray?p sormad???, önemseyip ad?n? bir kenara yazmad??? o günlerde, senin ad?n? ilk O and?. Hat?r?n? bildi. Seni yan?na ald?. Hep yan?nda oldu. Sen seni unutup da ba??n? yast??a koydu?unda bile, seni her defas?nda sabaha ç?kard?. Sen Onu defalarca unuttun ama O seni asla unutmad?. Üzülme! O’nun en sevdi?i kulu da yaln?z kald?. Ta?land?. Sürüldü. Yaraland?. Aç susuz kald?. Yuvas?na uzaktan gözleri ya?lar içinde bakt?. Ma?arada yapayaln?z ve korunmas?zd?. Senin gibi üzülen yol arkada??na sonsuz müjdeler veren tebessümüyle f?s?ldad?: “Lâ tahzen, innAllahe meânâ.” Üzülme! Kald?r yüzünü yerden. Omuzlar?ndan sars?p kendine getirmek istiyor seni Sevgili. “Rabbin sana küsmedi ki…” Gözlerinin içine içine bak sevdiklerinin. “Rabbin seni unutup yaln?z b?rakmad? ki…” s.demirci@zaman.com.tr |